210 7299212 - 6933 400400 zarogiannos@andrologos.gr

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης αποτελεί μία από τις συχνότερες κακοήθειες του ουροποιητικού συστήματος.
Αν και μπορεί να εμφανιστεί και στα δύο φύλα, είναι πιο συχνός στους άνδρες.
Η ασθένεια συνδέεται άμεσα με τον τρόπο ζωής, με το κάπνισμα να αποτελεί τον κυρίαρχο παράγοντα κινδύνου.
Η έγκαιρη διάγνωση είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς η πρόγνωση και η θεραπευτική προσέγγιση εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το στάδιο στο οποίο ανιχνεύεται η νόσος.
Επιδημιολογία και συχνότητα εμφάνισης
Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης συγκαταλέγεται στις 10 πιο συχνές μορφές καρκίνου παγκοσμίως.
Στους άνδρες καταλαμβάνει την 7η θέση, ενώ συνολικά στον πληθυσμό την 10η.
Η συχνότητα εμφάνισης είναι περίπου τετραπλάσια στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες, με τα ποσοστά να φθάνουν τα 9,5 περιστατικά ανά 100.000 άνδρες ετησίως έναντι 2,4 περιστατικών ανά 100.000 γυναίκες.
Η επιβίωση και τα ποσοστά θνησιμότητας παρουσιάζουν σημαντικές διακυμάνσεις ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή και την πρόσβαση σε σύγχρονες διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους.
Παράλληλα, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καρκίνου της κύστης είναι ότι συχνά υποτροπιάζει, ακόμα και μετά από επιτυχημένη θεραπεία, γεγονός που καθιστά απαραίτητη τη στενή και μακροχρόνια παρακολούθηση.
Παράγοντες κινδύνου
Η αιτιολογία της νόσου είναι πολυπαραγοντική, με τον τρόπο ζωής και την έκθεση σε καρκινογόνες ουσίες να παίζουν καθοριστικό ρόλο.
• Κάπνισμα: Ο σημαντικότερος προδιαθεσικός παράγοντας, καθώς ευθύνεται για περίπου το 50% των περιστατικών. Οι καπνιστές έχουν έως και τριπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης σε σύγκριση με μη καπνιστές.
• Επαγγελματική έκθεση: Άτομα που εργάζονται με βαφές, καύσιμα, δέρματα ή άλλες χημικές ουσίες έχουν αυξημένο κίνδυνο.
• Ακτινοβολία και φαρμακευτικές αγωγές: Ασθενείς που έχουν λάβει ακτινοβολία στην πύελο (π.χ. για καρκίνο προστάτη ή γυναικολογικούς καρκίνους) ή ορισμένα φάρμακα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης.
• Λοιμώξεις: Η παρασιτική λοίμωξη από σχιστοσωμίαση έχει συσχετιστεί με συγκεκριμένους τύπους καρκίνου της κύστης.
• Γενετικοί και κληρονομικοί παράγοντες: Αν και λιγότερο συχνοί, μπορεί να αυξήσουν την προδιάθεση.
Συμπτώματα
Το πιο χαρακτηριστικό και συχνό σύμπτωμα είναι η ανώδυνη αιματουρία, δηλαδή η παρουσία αίματος στα ούρα, είτε ορατή μακροσκοπικά είτε ανιχνεύσιμη μόνο σε μικροσκοπική εξέταση.
Άλλα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν περιλαμβάνουν:
• Συχνοουρία και επιτακτική ούρηση.
• Νυκτουρία (συχνή νυχτερινή ούρηση).
• Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση.
• Οσφυϊκός πόνος, όταν ο όγκος προκαλεί απόφραξη των ουρητήρων.
• Σπάνια, ψηλαφητή μάζα στην κοιλιακή χώρα.
Αξίζει να τονιστεί ότι η αιματουρία δεν σημαίνει πάντα καρκίνο.
Ωστόσο, κάθε παρουσία αίματος στα ούρα πρέπει να διερευνάται από ουρολόγο.
Διαγνωστικές μέθοδοι
Η διάγνωση στηρίζεται σε συνδυασμό απεικονιστικών και ενδοσκοπικών εξετάσεων:
• Υπερηχογράφημα: συχνά η πρώτη εξέταση που εντοπίζει ύποπτες μάζες.
• Αξονική ή μαγνητική ουρογραφία: απαραίτητες για σταδιοποίηση και αποκλεισμό επέκτασης.
• Κυστεοσκόπηση: η εξέταση-«κλειδί», καθώς δίνει τη δυνατότητα άμεσης οπτικής εκτίμησης του εσωτερικού της κύστης και λήψης βιοψιών.
• Κυτταρολογική εξέταση ούρων: ανίχνευση καρκινικών κυττάρων στα ούρα.
Σε εξειδικευμένα κέντρα χρησιμοποιούνται νέες τεχνολογίες, όπως η φωτοδυναμική κυστεοσκόπηση και η στενή ζώνη φωτός (narrow band imaging), που εντοπίζουν βλάβες μη ορατές με το γυμνό μάτι.
Σταδιοποίηση και κατηγοριοποίηση
Η σταδιοποίηση γίνεται με βάση το πόσο βαθιά έχει διηθήσει ο όγκος το τοίχωμα της κύστης:
• Επιφανειακοί όγκοι (Ta, T1, CIS): περιορίζονται στον βλεννογόνο ή τον υποβλεννογόνο, χωρίς διήθηση του μυϊκού στρώματος.
• Μυοδιηθητικοί όγκοι (T2-T4): επεκτείνονται στο μυϊκό τοίχωμα και πέραν αυτού, με μεγαλύτερη επιθετικότητα.
Η ιστολογική διαφοροποίηση (G1-G3) καθορίζει τον βαθμό κακοήθειας και την πιθανότητα υποτροπής ή μετάστασης.
Θεραπευτικές επιλογές
Η αντιμετώπιση εξαρτάται από το στάδιο και τον βαθμό του όγκου.
1. Επιφανειακοί όγκοι
• Διουρηθρική εκτομή όγκου (TURBT): πρώτη θεραπευτική πράξη, που επιτρέπει ταυτόχρονα και τη λήψη υλικού για ιστολογική εξέταση.
• Ενδοκυστικές θεραπείες: χορήγηση χημειοθεραπευτικών ή ανοσοδιεγερτικών ουσιών (όπως BCG) απευθείας στην κύστη, για την πρόληψη υποτροπών.
2. Μυοδιηθητικοί όγκοι
• Ριζική κυστεκτομή: αφαίρεση της κύστης και δημιουργία νέας οδού αποχέτευσης των ούρων (νεοκύστη ή στομία). Στους άνδρες αφαιρείται ταυτόχρονα ο προστάτης και οι σπερματοδόχες κύστεις, ενώ στις γυναίκες μπορεί να χρειαστεί αφαίρεση μήτρας και ωοθηκών, ανάλογα με την περίπτωση.
• Συμπληρωματικές θεραπείες: ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία, συνήθως σε συνδυασμό, ιδιαίτερα σε προχωρημένα στάδια.
Ρομποτική ριζική κυστεκτομή
Η εξέλιξη της ρομποτικής χειρουργικής έχει προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα σε ασθενείς που χρειάζονται ριζική κυστεκτομή.
Η επέμβαση πραγματοποιείται με ακρίβεια, ελάχιστη απώλεια αίματος, λιγότερο πόνο, μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο και ταχύτερη ανάρρωση, ενώ παράλληλα επιτυγχάνεται εξαιρετικό ογκολογικό αποτέλεσμα.
Πρόγνωση και παρακολούθηση
Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης χαρακτηρίζεται από υψηλά ποσοστά υποτροπής, ακόμη και όταν αντιμετωπίζεται επιτυχώς.
Για τον λόγο αυτό απαιτείται μακροχρόνια και συστηματική παρακολούθηση με κυστεοσκοπήσεις, κυτταρολογικές εξετάσεις ούρων και απεικονιστικούς ελέγχους.
Η πρόγνωση είναι ιδιαίτερα καλή σε ασθενείς με επιφανειακούς όγκους, ενώ στους μυοδιηθητικούς η έκβαση εξαρτάται από το στάδιο και την ανταπόκριση στη θεραπεία.
Πρόληψη
Η πρόληψη εστιάζει στη μείωση των παραγόντων κινδύνου:
• Διακοπή καπνίσματος.
• Χρήση μέσων προστασίας σε επαγγέλματα με έκθεση σε χημικές ουσίες.
• Τακτικός προληπτικός έλεγχος, ιδιαίτερα σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό ή αυξημένο κίνδυνο.
Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι μια νόσος που απαιτεί έγκαιρη διάγνωση, σωστή θεραπευτική στρατηγική και στενή παρακολούθηση.
Με τις σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές και τα εξελιγμένα θεραπευτικά σχήματα, οι ασθενείς μπορούν να έχουν υψηλά ποσοστά επιβίωσης και καλή ποιότητα ζωής.
Η ευαισθητοποίηση γύρω από τα συμπτώματα, κυρίως την αιματουρία, και η έγκαιρη επίσκεψη στον ουρολόγο αποτελούν τα πιο δυνατά «όπλα» στη μάχη κατά της νόσου.